Oostende - Boomgaardlaan

Breuken in een landschap

Dieter Leyssen ziet in deze discrepantie een opportuniteit. Door de verschillen niet te willen vervagen maar ze net ten top te drijven creëert hij een nieuwe stedelijke werkelijkheid in een eentonig landschap dat door een dergelijke ingreep terug kan verademen. Drie grote volumes worden zorgvuldig uitgestrooid over de site en kijken uit over de omgeving. Ze zijn opgevuld met een uiterst compact programma (appartementen, een parkeergarage, werkplekken). Functies die door de opmerkelijke openheid tussen de gebouwen genereuze collectieve tuinen en pleinen aantreffen. Door resoluut te kiezen voor een collectief woonmodel ontstaat ruimte voor een programma dat in het bestaande woonpatroon ondenkbaar is. Een gemeenschappelijke parking met carwash, een boomgaard, ontspan-infrastructuur en gedeelde werkruimten vullen de ruimte op tussen de woonvolumes en creëren een volwaardige link tussen de nieuwe ontwikkeling en de dorpskern van Zandvoorde.  Dit voorstel beperkt zich dan ook niet tot een bevraging van het suburbane model, maar schetst op een inventieve wijze een woonmodel dat wel economisch en ecologisch duurzaam is zonder de voordelen van het wonen in een dorp te verliezen.

Zandvoorde is een fusiegemeente in de buitenrand van de stad Oostende. Een uitgestrekte massa van vrijstaande woningen met genereuze tuinen en brede straten plooit zich uit over haar grondgebied. In dit toonvoorbeeld van de nevelstad vertonen zich breuken in de morfologie, enkele grote open groenzones die nog niet zijn gecultiveerd verstoppen zich tussen dit suburbane landschap. Op één van deze plekken wil AGSO en de stad Oostende betaalbare woningen realiseren voor mensen die in deze stadsrand willen blijven wonen. De bevolking in Zandvoorde is immers gehecht aan de typische woonomgeving, waardoor de grote eengezinswoningen ingenomen en onderbenut blijven. Door op een specifieke zone nabij het centrum van Zandvoorde een nieuwe en compacte typologie te realiseren wil de stad het woonaanbod vergroten. De rechthoekige site wordt rondom ontsloten door een nieuw aangelegde straat waarlangs vrijstaande huizen zich achter hagen, bomen en lange opritten verbergen. Het terrein zelf is een tabula rasa waarop nog geen stedenbouwkundige normen rusten. Didier, één van de kandidaten benadrukt het belang van deze situatie; ‘Het specifieke aan de opdracht is de onbepaalde context, er zijn minder aangrijpingspunten dan bij de andere opdrachten van de Meesterproef of bij een gelijkaardige opdracht in de binnenstad’ Het uitgangspunt van dit vraagstuk, de discrepantie tussen de hoge dichtheid van het nieuwe programma enerzijds en de bestaande korrel van deze kern anderzijds gaf dan ook de doorslag binnen deze opdracht.