Borgerhout - Waterbouwkundig labo

Het Waterbouwkundig Laboratorium als eindgebruiker bepaalt de conceptuele uitgangspunten. Het ontwerpteam stelt namelijk dat bouw- en waterkunde elkaar in een voortdurende wisselwerking beïnvloeden. Wanneer men een volume in het water drukt, veranderen hierdoor de bewegingen van het water en omgekeerd zal het water een tegendruk uitoefenen. Door het oprichten van gebouwen en het waterdicht afdekken van de bodem, wijzigt men het oppervlaktewater in haar natuurlijke weg. Bouwen is meestal ingrijpen in de natuur: geleiden van oppervlaktewater en verdringen van grondwater. In het verleden stond bouwen voor het inwinnen op de natuur. Vandaag zijn we ons bewust van de onomkeerbare gevolgen van het bouwen en willen we de impact op de natuur en de schade minimaliseren. Het bouwsel dient bijgevolg licht en doordringbaar te zijn en in die zin ook ecologisch.
Openheid, klaarheid en leegte worden kwaliteiten op het terrein na afbraak van de bestaande paviljoenen. Het ontwerp stelt zich tot doel de beschikbare vrije ruimte op het terrein zo weinig mogelijk op te vullen en een maximale visuele leegheid te behouden. Het bouwsel dient bijgevolg open en transparant te zijn en niet volumineus.
Het project nestelt zich in de bodem, zwevend boven het schelpenzand, herinnerend aan de zee die eens hier aanwezig was. Het schelpenzand als poëtische verwijzing naar de oorsprong, als bedding voor een nieuwe constructie die in haar tektoniek verwijst naar ecologische tradities. Geen waterdruk noch opstijgend grondwater, geen zwaarte of massa, het gebouw ontheft zich. Benedengronds omringen de activiteiten van het waterbouwkundig labo een centrale driehoekige patio. Deze omvatten parkeerplaatsen, kantoren, aula en refter. De constructie is van staal en glas, als herwinbare materialen, minimaal toegepast in een vorm die illustreert hoe draagstructuur en huid één geheel kunnen zijn.
In een eerste voorstel vormt een glazen gang als enige bouwkundig element op de begane grond de verbinding tussen hal 3 en 4. en is tevens de toegang tot het complex op niveau -1. In een tweede voorstel is op het gelijkvloers een onthaalfunctie toegevoegd. Het gebouw wordt beschouwd als waterbouwkundig kunstwerk met utilitair karakter.

De te vervangen houten paviljoenen werden rond 1960 opgericht als tijdelijk onderkomen voor het personeel. In de nieuwe gebouwen moeten de volgende functies moeten voorzien worden: ontvangstbalie. refter voor 60 personeelsleden, keuken, vergaderzaal, conferentiezaal voor 100 personen, 6 burelen en een magazijn. Bovendien moet er een beschermde ruimte voorzien worden zodat vrachtwagens uitgerust met kostbare meetapparatuur er veilig kunnen parkeren.