Kasterlee - Hoge Rielen

Het masterplan herkent, onderscheidt en verbindt de drie fundamentele elementen die men op het terrein van de Hoge Rielen terugvindt : die van de natuur, die van het militaire verleden en die van het recent gebruik als jeugdcentrum. Deze drie componenten schrijven samen de  geschiedenis van de Hoge Rielen, hoewel ze niet meer onafhankelijk herkenbaar zijn. Hier en daar drijven ze boven of verdwijnen in het terrein, overlappen, botsen of versterken elkaar.

Elk landschap is samengesteld uit basiseenheden die zich herhalen en onderling relaties aangaan. De belangrijkste basiseenheid van het natuurlijk landschap is een  doorstromingsnetwerk, opgebouwd uit patches en natuurlijke microcorridors. Het militair landschap is opgebouwd uit een netwerk van paden, loodsen, ophogingen en blusputten. De basiseenheden van het educatief landschap zijn de nabijheidsgebieden, relatief open ruimtes rond een aangepast paviljoen of bij een kampeerterrein.

Het masterplan stelt een geheel van richtlijnen voor om de Hoge Rielen te versterken als een bewoonde ruimte, op een gevoelige manier en ingeschreven in het natuurlijk kader. In het natuurlijk landschap betekent dit concreet het verbinden van de verschillende patches en het vergroten van de biodiversiteit. In het militair landschap de bescherming, het onderhoud of herprofilering van de loodsen waarbij drie fundamentele ingrepen voorgesteld worden om een hoger comfortniveau te bereiken. Het educatieve landschap heeft een duidelijkere articulatie van het padennetwerk tot einddoel: het nabijheidspad verbindt de verschillende nabijheidsgebieden, terwijl de contactstrip (de hoofdas tussen de twee belangrijkste toegangen) wordt versterkt als pad waar ook een breder publiek met de Hoge Rielen in contact komt.

De Hoge Rielen te Kasterlee is een voormalig Brits militair kamp. Op een regelmatig grootmazig  grid bevinden zich lage rechthoekige loodsen welke vroeger gebruikt werden voor het opslaan van munitie.

Door hun ligging, afmeting en architectonische uitwerking hebben de gebouwen onderling geen hiërarchie. Ze zijn verbonden door geasfalteerde paden. De natuurlijke omgeving, gekenmerkt door een gedifferentieerde beplanting, ondergrond en topologie, vormt een dominant gegeven.

Het stedenbouwkundig en landschappelijk masterplan moet het monumentale karakter van het gebouwengrid en de verschillende assen, zichtlijnen en andere relaties opnieuw leesbaar maken. Voor recente ad-hoc toevoegingen en verbouwingen wordt een visie op lange termijn uitgewerkt. Op het terrein moeten de kwaliteiten van de site ontdekt kunnen worden door de bezoekers. De manier waarop dit gebeurt moet het avontuurlijk karakter van de site vorm geven en versterken.